Nog voor het Wilhelminadorp af was, ging men al plannen maken voor een nieuwe uitbreiding in het dorp vanwege een groot gebrek aan woonruimte na de oorlog en door het opkomst van nieuwe industrieën. Vrijwel aan het gemeentehuis lagen grote stukken landbouwgrond. In de volksmond werd het gebied al “‘t Ekker” of ook wel “Den Hoge Ekker” genoemd, vanwege de ligging op een hoge zandrug. Naast de akkers moesten ook de noodwoningen aan de zogenaamde Kromsteeg verdwijnen, evenals enkele karakteristieke huisjes en boerderijen aan de Speelheideweg.

In 1961 werd begonnen met de onteigening van gronden voor het uitbreidingsplan “De Hoge Akker I”, waarbij 789 woningen werden voorzien. (bron Eindhovens Dagblad 14-4-1961)

Voor de bouw van 72 woningen voor bejaarden en kleine gezinnen moest een incidentele ontheffing worden verleend voor de bepaling dat elke te bouwen woning tenminste drie slaapkamers moest hebben. De woningen werden gebouwd door de IBC, waarbij de benedenwoningen zijn bestemd voor bejaarden en de bovenwoningen voor pas gehuwden of alleenstaande. De woningen werden voorzien van centrale verwarming. (bron Eindhovens Dagblad 24-4-1961)

Op 20 juli 1961 besloot de gemeenteraad tot de aankoop van de woonhuizen Eindhovenseweg 14, 16, 18 en 20 voor de prijs van f 60.400,- t.b.v. uitbreidingsplan De Hoge Akker I.